Tinder: Natalia (cześć czwarta)

 

- Zrobiłaś to odważnie i zlizałaś wino z mojego policzka?

- To na miejscu? - spytała jednocześnie liżąc mnie po szyi wplatając palce w moje włosy.

- Nie wiem.

Odsunęła się ode mnie gwałtownie ze specyficznym spojrzeniem. W oczach miała ton zapisany, który świadczył o zaskoczeniu, zdziwieniu i jednoczesnej złości. Wszystko pod tytułem "odrzucona kobieta".

- Coś jest ze mną nie tak?

- Nie.

I w tym momencie miałem plejadę myśli, istną kawalkadę. Ja chciałem dziś poruchać. Chciałem też rozmawiać, chciałem się przekomarzać, chciałem rzucać fajkami z balkonu, chciałem skończyć to wino, chciałbym trochę wytrzeźwieć, żeby być odrobinę bardziej wygadany i się nie kompromitować, chciałem... Nie wiem co chciałem. Złożoność tej sytuacji i jej łatwość mnie rozłożyła na łopatki.

- Chcesz się całować? - spytałem.

- Tak.

- Ja naprawdę chcę rozmawiać.

- Wierzę.

Nasze usta były blisko. Nagle związały się nieprzejęte poprzednim nieporozumieniem. W jakiś sposób pominęliśmy etap niewinnego próbowania i od razu przeszliśmy do namiętnej wymiany oddechów i śliny. Nasze języki wędrowały przez siebie i próbowały się jakoś zgrać. Przez ubytek w mojej zbroi pijaństwa odezwała się moja stara rada, którą sam sobie kiedyś dałem.

"Odpuść, nie walcz."

Ona umie. Wie czego chce. Chce Ci pokazać. Daj jej.

Dałem jej pełną inicjatywę w tym pocałunku. Ona grała językiem. Chciała być górą. Mogła się wykazać. Z niczym nie walczyłem. Trwało to chwilę i zaskoczyło mnie, że nie chciałem tego kończyć, a nawet powtórzyć.

Dopiero później się dowiedziałem, jak bardzo tego potrzebowała.

- Bardzo tego potrzebowałam...

- Mhm... Mam już sobie iść?

- Nieee... Hmmm...

- Hmmmm?

- Właściwie to może...

- Aha?

- To może zróbmy tak, że ostanie kilka minut się nie wydarzyło?

- ...

- Chciałeś gadać.

- No tak.

- To udajmy, że wcale mi się nie podobasz i nie masz tak łatwo, a ja nie jestem na Ciebie napalona.

- Aha.

- No co? Nie brzmisz jak głupek...

- Dziękuję.

- Daj mi dokończyć. Wręcz przeciwnie... Ja też chcę pogadać, ale pod jednym warunkiem, ok?

- Ok - zgodziłem się w ciemno.

- Szczerze?

- Co szczerze?

- Rozmawiamy szczerze.

- Wina nam nie starczy.

- Mam jeszcze drugą butelkę w lodówce.


***

Witaj czytelniku.

Jeżeli Ci się to wszystko podoba,

ebook mojego autorstwa możesz kupić

TUTAJ

Komentarze

  1. Anonimowy7 stycznia 2022 19:31

    To powinno być karalne... Żądam dalszej części... JUŻ!!!

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy8 stycznia 2022 02:32

    Znęcasz się nad czytelnikiem. Zdecydowanie.

    OdpowiedzUsuń
  3. V.8 stycznia 2022 07:39

    No ciekawie, ciekawie 😈
    Nadrobiłam zaległości i grzecznie czekam na kolejną część!

    OdpowiedzUsuń
  4. Anonimowy8 stycznia 2022 12:37

    Odrobina pikanterii nie wystarczy. Proszę o więcej..

    OdpowiedzUsuń
  5. Anonimowy10 stycznia 2022 02:14

    Dla mnie może być tego 30 części tak się dobrze czyta, albo od razu książkę bym sobie przeczytał ��

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Karolina: część szósta (ostatnia)

  Przylegam do niej całym ciałem, leży pode mną na brzuchu. Poruszam się na razie leniwie. Spocona skóra już klei się do siebie. Zatapiam zęby w jej policzku. Wchodzę głębiej. Jej nogi złączyłem własnymi kolanami. Ona się na nich jeszcze bardziej wypina. - Chcesz w ty...? - Nie – stęknąłem. - Oh – ona też Ta pozycja miała wile plusów, których jestem świadom. Po pierwsze: zawsze dojdziesz. Nieważne w jakim jesteś stanie, jak bardzo piłeś, ćpałeś, jak bardzo jesteś zmęczony i ile razy dochodziłeś wcześniej. Po drugie: nie jest męcząca. Po trzecie: nie musi stać niczym sztywny drąg. Możesz nawet już być miękką parwówczeką. Po czwarte: nie jest to zawsze istotne, ale masz całą kontrolę. Ona się może tylko lepiej lub gorzej wypiąć. Po piąte: jakby lubiła w tyłek, to nie jest daleko. I w tej pozycji jest zawsze ciepło i wilgotno. Przynajmniej u mnie. Takie mam doświadczenia. Jeszcze lubię w trakcie dłonie skrępować. Albo jak sama lubi sobie pomóc, to nie muszę jednak tego...
Czytaj więcej

Tinder: Natalia (część pierwsza)

Ten wieczór kończył się tak samo beznadziejnie jak się zaczynał. Laska z tindera okazała się się totalnym niewypałem. Nie dość, że o dwa punkty na skali jeden-dziesięć niżej niż na zdjęciach to jeszcze o kilka lat starsza i kilogramów cięższa. Ogólnie by mi to nie przeszkadzało, bo w sumie nie była brzydka, nienagannie umalowana i wydawała się w pełni świadoma, że ten wieczór może się różnie skończyć. Raczej była chętna na ciekawsze opcje niż wsadzenie do ubera, pomachanie do siebie i usunięcie pary w aplikacji. Ale była tępa. Jak motyka. Rozmowa szła jak po stalowa felga po gruzie i nie było nawet przebłysku jakiegoś wspólnego porozumienia co do jej poziomu. Nie żebym uważał się za człowieka wybitnie błyskotliwego, fizykiem kwantowym nie jestem, nie wykładam nigdzie. Ale miałem wrażenie, że sprawiają jej problemy wyrazy dłuższe niż trzy sylaby. No i przeklinała. W sensie że kurwy, dziwki i pojebane nie były w jej przypadku elementem podkreślającym istotność wypowiedzi, nie do...
Czytaj więcej

Karolina: część piąta

Teraz już jest bez żadnego scenariusza, ładu i składu. Ja jestem na górze a ona oplata mnie wszystkimi kończynami. Robimy to powolnie. Poruszamy się leniwie jednostajnym rytmem. Wchodzę i wychodzę z niej na całą głębokość za każdym razem. Cyklicznie, bez gwałtownego dociskania za każdym razem i bez brutalności. Bez pokazywania "kto tu rządzi". Bez presji, że ktoś tu musi rządzić. Nikt nie musi rządzić, jak jest żądza. Cały czas się całujemy. Nasze usta przerywają tylko na chwilę by złapać oddech. Wtedy drugie usta całują inne miejsca, których potrafią dosięgnąć. Policzki, twarz, ramiona, szyję, uszy, znowu usta. Czuję się zadowolony z siebie i ze swojego performance'u . Nie spodziewałem się, że będę potrafił być jednak namiętny i uprawiać slow-sex. Nie dzisiaj i nie w obecnym stanie. Ale to się dzieje. A jej się to strasznie podoba. Mam wrażenie, że ją to dość mocno zaskoczyło. Sytuacje w których mnie poznała mogły sugerować, że będę klasycznym starzejącym...
Czytaj więcej